Niemożności wody:)

Występują:

Człowiek czyli ego,  Morze Niemożności czyli zawirowania psycho - mentalno - manualne  :)

Na zdjęciach:

wdzięcznie upozowane Morze Barentsa

i naturalnie rozbiegana córeczka Ala

 

Mam swoje prywatne morze. 

A jakże. Morze Niemożności.

Leży między Górą Marzeń a Dolinami Jutra. 

Nie ma go na żadnej mapie, bo to taki twór, który pojawia się i znika. Potężne są jego wody i nie do końca zbadane. Głębiny kryją w sobie różne braki: brak pewności (nie tylko siebie), brak zorganizowania, brak doświadczenia, brak energii, brak czasu, brak miejsca i brak materiału, i inne, straszliwe potwory. 

A na spienionych falach unoszą się obiecanki-cacanki. 

Pławiąc się w tych słonych wodach wiele sobie człowiek obiecuje, oczywiście na przyszłość, i wiele może, bo może, jak każdy. A przyszłość zawsze zaczyna się od później, najczęściej od jutra, które ma tę obrzydliwą przypadłość, że szybko zamienia się w dziś. 

A dziś, to, za pozwoleniem, mam inne plany, że nie wspomnę o czasochłonnych codziennych zajęciach.

Ale... Może?

Ale może by jednak...

Jakby się tak zastanowić...

 To... Mmmmm....

To może wieczorem...

A może rano...

A może nocą złotą...

A może jutro...

 A może dziś jeszcze...

Może jakiś cień nadziei, choć zgniło-zielony,

jak wyciągnięte z morza wodorosty...

Może uda się coś zbudować...

...jeśli uda mi się wznieść ponad niemożności przypływy.

Bamabo:) 

P.S. Zielonej, świeżej i chrupiącej nadziei życzę tu Zaglądającym