Powroty

Odchodzi cicho i powoli, czasem ukryte za chmurami cały listopad. Wraca do nas co roku witane jak wielka gwiazda. Już w połowie stycznia kolorowe wystrojone obłoki zapowiadają jej pierwszy występ.

W końcu rozlegają się w przyrodzie fanfary i znad horyzontu słychać nawoływania. 

- Panie i panowie! 

- Samowie i Kwenowie! 

- Norwegowie i Rosjanie! 

- I ty, maluczka rodzino z kraju nad Wisłą;).

 - Lisy i zające!

- Rysie i rosomaki!

- Renifery i łosie! 

- Ptaki niebieskie i koty domowe!

- Oto jest, znowu z nami, najjaśniejsza z gwiazd!

 ...

Naprawdę pierwszy wschód słońca po nocy polarnej to tutaj prawdziwe święto, ludzie częstują się upieczonymi na tę okazję bułkami z nadzieniem w kształcie złotego kółka (tzw. słoneczne bułeczki:)), dzieci ze szkół wychodzą na wzgórza by oglądać wschód, zaskoczeni imigranci fotografują namiętnie pierwsze promienie w swym skromnym domku:).

W naszej szerokości geograficznej jest to 28 stycznia i od tamtego czasu słońce świeci coraz dłużej i dłużej

 z dnia na dzień.

Uwalnia z lodu wodę w zatoce...

Ogrzewa zmrożone kamyki na plaży,

 

i skarby, które morze jej podrzuca.

Ociepla wzgórza, skały, i wszystko to co lodem skute...

 

 

Rozświetla oczy, opala nosy,

Pomaga czyścić szyby samochodów, 

  Słowem, nasłonecznia co tylko się da:).

 Cóż by tu jeszcze...

Hm? Czy składaliśmy jakieś ofiary?

Tylko jedną. :)

Za to solidnie opaloną - na czekoladkę :)

Ze słonecznymi pozdrowieniami

 bamabo